Yes, we're married

Dat is meestal het eerste wat we zeggen tegen mensen die ons aanspreken, nou ja vooraf is het altijd 'were you from' en dan 'are you married?'. We hebben germerkt dat het makkelijkste is om gewoon te zeggen dat we getrouwd zijn, haha. Het is wel heel leuk om mensen te spreken en dat gebeurt de laatste dagen steeds meer. Zo hebben we in Agra een man gesproken in een restaurant die ongelooflijk zenuwachtig was omdat hij op een telefoontje zat te wachten van zijn vader, die zou besluiten met wie hij zou gaan trouwen. Hij vertelde ons ook in het geheim dat hij zijn oom en tante alvast zijn voorkeur voor een paar vrouwen had doorgegeven zodat die zijn vader zouden kunnen beinvloeden in de keuze. Echt super interessant. Hij kon maar moeilijk begrijpen hoe de daten- en- dan- pas- na- een- paar- jaar- trouwen- traditie in ons land werkt.

In Agra hebben we natuurlijk ook de Taj Mahal gezien!! Dat was echt super!! Het is heel imposant en symmetrisch. Normaal houden wi niet zo van symmetrische gebouwen, maar dit is een uitzondering. Binnen viel een beetje tegen. Omdat je hier absoluut geen foto's van mocht maken hadden we er veel van verwacht, maar het is eigenlijk heel klein en donker.. Maaaaaaar we hebben een foto met ons twee van de buitenkant en dat is wel heel bijzonder!
's avonds hebben we op de rooftop van ons hotel (met uitzicht op de Taj gezellig gekletst met duitse, franse en mexicaanse backpackers, heel leuk!

De volgende dag hebben we de bus genomen naar Jaipur, die 6 uur zou duren.... Je voelt hem al aankomen, die duurde 8,5 uur, haha. Door pech en drukte met verkeer, maar dat schijnt heel normaal te zijn, dus hebben we onze tijd weer vermaakt met vragen beantwoorden van nieuwsgierige medereizigers. Dit keer zaten we in een bus die duidelijk bedoelt was voor de rijkere reisigers en ook hier konden we duidelijk verschil merken tussen de kasten. Zo zaten er twee mannen enorm irritant met hun voeten op de bank. Ze lieten verder niemand zitten, terwijl er duidelijk plek was voor 4, alleen als medepassagiers hen wilde masseren, dan mochten ze wel een kwartiertje bij hun zitten, maar dan werden ze daarna ook gewoon weer weggebonjourt. Echt bizar!

Het was wel leuk de irritatie op hun gezichten te zien toen de hele bus meer aandacht aan ons bestede dan aan hun, haha, en wij vroegen er helemaal niets voor. We hebben zelfs een paar zinnen hindi geleerd!

Helaas is Steven getroffen door buikkrampen en diarree, daardoor staat onze reis nu wat meer op een rustiger pitje. Morgen zijn we van plan door te reizen naar Ajmer, dat is een belangrijke plaats voor Islamitische pelgrims. Deze busreis duurt slecht 2,5 uur (+/- 4 uur dus), dus dat kunnen we nu wel aan denken we.

Zo, nu zullen we eens kijken of we er een paar mooie foto's bij kunnen plaatsen!

Tot de volgende keer!

Groetjes Steven en Lotte