Back from the trek

Hallo allemaal!

Ik ben weer terug uit de bergen. Het was een geweldige ervaring. Ietwat naief vertrok ik alleen, zonder gids, met mijn eigen baggage naar het beginpunt Besishahar. Super vroeg heb ik de bus genomen, mijn tas ingepakt in het donker, want de stroom was natuurlijk weer uitgevallen... Maar tijdens de trekking bleek dat ik toch alles wel bijhad. Ik heb de halve Annapurna route gelopen en met mij verschillende andere toeristen. Ik had iets meer mensen verwacht die de trekking alleen zouden doen, maar ik ben maar een andere jongen tegengekomen. De rest waren allemaal koppels of singles met een gids of porter. Gelukkig vond ik tijdens de eerste dag al een noors meisje met een gids en na een paar dagen besloten we de rest van de trekking samen te doen. Dat betekende wel dat ik gedurende de dag alleen liep, want de Noorse pas kan ik helaas niet bijhouden, maar tijdens de lunches en avonden had ik gezelschap. Ik dacht flink wat feestjes te kunnen bouwen daar, maar helaas gaat iedereen al om 9u naar bed in de bergen. En ik moet zeggen dat ik dan er zelf ook wel toe was om mijn hoofd neer te leggen. Iedere dag liepen we zo'n 5-8 uur, afhankelijk hoe stijl het was. Maar het was heel goed te doen. De eerste dagen waren wat zwaar, maar daarna konden we steeds kortere afstanden lopen vanwege de hoogte. Ik had er nog niet eens aan gedacht, maar je hebt een goede kans om hoogteziekte te krijgen als je te snel gaat. In manang kwamen we verschillende mensen tegen met hoofdpijn en misselijkheid. Tijdens onze trek was er zelfs een helikopter rescue van een kritieke patient gezien. Nou ja, we hebben de helikopter zien vliegen en gegokt dat het ernstig was. Ik heb gelukkig helemaal geen klachten gehad en mijn reispartners ook niet. Het was wel supercool om een zuurstofpercentage van 50% te ervaren. Dat merk je wel aan je longen!! Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt. Je ziet een pad voor je wat een beetje omhoog en omlaag loopt en je loopt te hijgen alsof je een marathon loopt! IN de avonden heb ik kunnen genieten van de rijkelijk gevarieerde keuken. Iemand zij me van tevoren dat ik alleen Dahl bat voorgeschoteld zou krijgen, maar dat was lang niet het geval. Wel worden de porties steeds kleiner en duurder, hoe hoger je komt, want omdat er geen wegen zijn wordt al het voedsel en drinken naar boven gedragen door porters. Als je daaraan denkt is het nog steeds spotgoedkoop, maargoed. 's avond hebben we de tijd vooral gevuld met nepaleese kaartspelletjes. Echt grappig. Een spel vonden ze allemaal helemaal geweldig, doemball! Hoe vaak we het ook speelde, ze kregen wer geen genoeg van en ze waren allemaal super fanatiek! De dag dat we de top bereikten, was super, maar sneller dan verwacht. Iedereen had me voorbereidt op een geweldig moeilijke pass, dus ik verwachte een ongelooflijk stijl pad op het laatst, tot ik plotseling een hoop nepaleese vlaggen zag, de summit! Ook wel een beetje een opluchting, maar tegelijk een soort teleurstelling dat we er al waren. Dat betekende ook dat mijn trekking er alweer bijna opzat.. Zeker de moeite waard voor een 2e keer en dan beter met gids en wat meer gezelschap!

Nu ben ik in Kathmandu, ik heb net mijn terugreis geregeld en ik ben me nu mentaal aan het voorbereiden op mijn stage, want mijn vrije resitijd zit er alweer bijna op helaas. Het is echt ongelooflijk snel gegaan en tot nu toe was het een super ervaring!
Hopelijk hebben jullie allemaal genoten van de paaseieren. Bewaar er een paar voor mij, want hier doen ze niet aan pasen...

Zo dan ga ik nu maar eens een restaurantje zoeken, oh nee, ik ga vanavond gratis uit eten, want we hebben gisteren een quizz gewonnen en de prijs is een gratis diner.
Tot de volgende keer vanuit Dharan!

Kus Lotte